TÜRK OĞLUYUM
.
Nereye baktım… Türkün izi…
Nereye baktım… Türkün özü…
Tanrım, koru türkümüzü!
Bu ne hayal, ne de rüya,
Türk oğluyum, işit, dünya!
.
Sağa baktım…
Çıraq gördüm!
Çevresinde pervaneler,
Hak adına divaneler
Güneş gibi sönmez çıraq –
Çıraq – Türkün çırağı!
.
Sola baktım…
Ocak gördüm!
Milyonların iman yeri,
İman yeri, güven yeri,
Yönüm, qiblem, pirim ocak –
Ocak – Türkün ocağı!
.
Arkada dağ –
Dayaq gördüm!
Kemeri – gök kurşağı
Başında bulutdan kalpak
Köyler – çayırında
Azametli kururlu dağ –
Dayaq – Türkün dayağı!
.
Öne baktım…
Mayak gördüm!
Her zerresi nurla kaplı,
Hak ali sabaha uzanmış,
Geleceğin kurtuluş yolu –
Mayak – Türkün mayağı!
.
Yere baktım…
Toprak gördüm!
Nefesinde gül bitiren,
Ölümüyle lal bitiren
Ezeli-ebedi vatan –
Toprak – Türkün toprağı!
.
Göğe baktım…
Bayrak gördüm!
Ay-yıldızı qoşa yanan,
Deniz gibi dalgalanan
Canım bayrak, kanım bayrak –
Bayrak – Türkün bayrağı!
.
Nereye baktım… Türkün izi…
Nereye baksam… Türkün özü…
Tanrı koru Türkümüzü!
Bu ne hayal, ne de rüya,
Türk oğluyum, eşit, dünya –
Türk oğluna beşik dünya!
Şükür
Aza gileylenme, çok azdan olur,
Aza da şükür de, çoka da şükür.
Acın tokluğu var, tokun aclığı…
Aca da şükür de, toka da şükür.
.
Bir el boşalmasa, o biri dolmaz,
Alanı olmasa, qum da satılmaz.
Biri dartılmasa, biri atılmaz, –
Yaya da şükür de, oka da şükür.
.
Göyün bulududu – yerde kar olur,
Kar yoka çıkanda bulaqlar olur…
Görürsen, ne olur – yokdan var olur,
Vara da şükür de, yoka da şükür.
Sevmir
Gülümün güldanı deyil qucağım,
Heç bele güldanı gülüm de sevmir.
Saralıb yarpağım, quruyub tağım,
Gözüm sevmeyeni könlüm de sevmir.
.
Bozdu sinemdeki dağların başı,
Quruyub bu qoşa bulağın yaşı…
Sovrulub torpağı, ovulub daşı –
Bu hırman içimi çölüm de sevmir.
.
İsitmir canımı ta od-ocak da,
Üşüdüm bu soyuk demir qucaqda.
Çokdan aparmışdı, olsam ayakda,
Ölümcül olanı Ölüm də sevmir.
Ne dərim sənə?
Sənə söz vermirəm – ulduz dərməyə,
Şairlər göylərdə ulduz qoymayıb…
Nə varsa, yığıblar şeirlərinə,
Sözü doyanın da gözü doymayıb.
.
Qorx ki, çəməndən də əli boş gələm, –
Çəkərdin içinə çiçək iyini…
O qədər dərib ki, sevən, sevməyən,
Çiçək də itirib çiçəkliyini.
.
Bə yaxşı, mən sənə nə dərim, quzum…
Qoy çəkim nazını səhər-axşamı.
Gündüz çiçəyim ol, gecə ulduzum –
Elə səni dərim, səni oxşayım.
