Şiir yazıyor olmama beni gerçekten tanıyan hiç kimse şaşırmadı. Yorumları genellersek en sık duyduğum ‘ben biliyordum ruhunda şiirler beslediğini ‘oldu. Açıkcası bende biliyordum.Bilmek yazmayı yazmak daha çok yazmayı daha çok yazmak da paylaşmayı getirdi beraberinde. Paylasmaktan bu denli keyif alacağımı tahmin etmemiştim. Sevdigin işi yaparsan mutlu olursunun ‘ta kendisiyim şu an ,mutluyum!

Türk kültüründe duygu olmazsa olmazlarimizdan. Bakiş açımızın genişliği muazzam sadece derinleştiğimiz alanlar farklı.Ben hep en derinlerde olmayı sevmişimdir.Bu yüzden zaman ve mekan ayırt etmeksizin şiirin içinde buluyorum kendimi. Derinleşmeden algılayamıyorum diyebilirim. Algiladiklarimsa hep derinler;genç yaşlı,kadın erkek,tanıdık tanımadık insanların derinleri    çekmiştir dikkatimi. Yağmurun,denizin,gecenin derinliği.Detaylar cezbeder beni,kimselerin önemsemediği benimse derinlerden bulup zevkle çıkardığım detaylar.

Turk Edebiyatı’nda  şiir önemini yitirmis gibi görünüyor. Sıkça aldığım yorumlardan biri de bu yönde.’Neden Şiir? Zoru seçmişsin ‘diyenlere cevaben zor olan yazmak değil hissetmemek,duyarsız kalmak diyorum.Siz nasıl beceriyorsunuz yazmamayı?!

Şiir kitabım olsun diyerek çıkmadım yola.Samimiyetle yaşayıp gönlümce kurduğum cümleleri paylaştım kendimce.Bu nedenle samimiyeti tartışmaya kapalıdır şiirlerimin. Samimiyetsiz iş yaptığım görülmemiştir çayı da bu yüzden severim samimiyet gerektirdiği için…

Amacım yüreklere dokunmak. Geçmişte ya da bu günde,gerçekte ya da hayalde herkesin şiirlerimi okurken ya da dinlerken anacağı   birileri vardır, derinlerde.Selam olsun.!

Hayallerimin derinliklerinden çıkardığım    Aşk Ucu , paylaşilman ve anlaşılman dileklerimle…

Ayşenur Arvas Ağırman